Kto może sprzedawać i produkować odzież ochronną?

Zasady udostępniania i wprowadzania na rynek środków ochrony indywidualnej reguluje rozporządzenie unijne nr 2016/425 [2]. Pod pojęciem wprowadzania na rynek należy rozumieć udostępnienie na rynku unijnym artykułu BHP po raz pierwszy, a termin ten ma zastosowanie do każdego pojedynczego egzemplarza, a nie do całych serii czy też kategorii produktów. Udostępnianie z kolei dotyczy każdego kolejnego dostarczania produktów w ramach prowadzenia działalności handlowej.

Wprowadzanie i udostępnianie odzieży ochronnej na rynku europejskim a kategorie odzieży

We wspomnianym rozporządzeniu (UE) nr 2016/425 [2] określono obowiązki producentów i dystrybutorów odzieży ochronnej oraz wprowadzono podział środków ochrony indywidualnej na grupy, w zależności od rodzaju zagrożeń:

• Kategoria I – obejmuje minimalne zagrożenia

• Kategoria II – dotyczy zagrożeń niewymienionych w kategorii I i III

• Kategoria III – ŚOI dostosowane do ochrony przed czynnikami zagrażającymi zdrowiu lub życiu

W rozporządzeniu ustalono procedury oceny zgodności odzieży przynależnej do każdej z tych kategorii:

• Wewnętrzna kontrola produkcji – dla kategorii I

• Badanie typu UE i badanie zgodności ze wzorcem na podstawie wewnętrznej kontroli produkcji – kategoria II

• Badanie typu UE w połączeniu z badaniem zgodności na podstawie wewnętrznej kontroli produkcji oraz kontroli produktów w losowych odstępach czasu bądź badaniem zgodności z typem poprzez zapewnienie jakości procesów produkcyjnych – kategoria III

Obowiązki producenta i dystrybutora

Dystrybutorem odzieży ochronnej jest KROLPOL — firma dostarcza odzież kategorii I, II i III zgodnie z wymogami unijnymi. Producent odzieży kategorii I deklaruje spełnienie wymogów rozporządzenia i sporządza dokumentację techniczną oraz deklarację zgodności CE, która dostarczana jest kupującym razem z produktem. Odzież kategorii II musi przejść badania w jednostce notyfikującej w celu potwierdzenia deklarowanych właściwości. Wystawiany jest certyfikat badania typu UE. Odzież kategorii III podlega kontroli jakości na etapie produkcji, a jednostka notyfikowana bada produkt finalny. Takimi procedurami objęta jest między innymi odzież chłodząca. Każdy egzemplarz trafiający na rynek musi zostać oznakowany, a odzież kategorii III musi mieć numer identyfikacyjny jednostki notyfikującej.